1/4 ironman

Geschreven door : @joop-de-lange

In december 2012 besloot ik te gaan trainen voor een triathlon. Op 31 augustus 2013 was het eindelijk zover; mijn allereerste ¼ triathlon (1 km zwemmen, 40 km fietsen, 10 km lopen). Ik had getraind voor een tijd rond de 2,5 uur maar door een sleutelbeenbreuk van 8 weken geleden wist ik al dat ik die tijd kon vergeten. Uitlopen was het belangrijkste en als ik dan rond de 2 uur en 3 kwartier zou kunnen finishen was dat mooi meegenomen. Ik wist totaal niet hoe ik ervoor stond, de laatste 8 weken had ik veel minder getraind dan ik wilde en door de breuk heb ik niet kunnen zwemmen. Alleen vorige week had ik een klein stukje gezwommen om te kijken hoe het voelde. Het ging toen redelijk pijnloos dus ik zou gewoon mee gaan doen aan de triathlon, als de borstcrawl niet zou lukken, kon ik altijd nog schoolslag gaan zwemmen want dat ging pijnloos. “Ik moet al blij zijn dat ik aan de start sta”, dacht ik.

Om half zeven ging de wekker. Ik had een redelijke nacht gemaakt alhoewel ik later sliep dan ik van plan was, maarja de zenuwen…. Snel even douchen en aankleden en dan ontbijten. 2 witte boterhammen met stroop, 2 met aardbeienjam en een blikje redbull light, een licht maar energievol ontbijtje. De tas met eten en drinken voor tijdens en na de triathlon werd gevuld en daar stond ik dan, een volle sporttas, een rugtas met eten en een fiets. Pff wat een zooi neem je mee voor z’n dag. Om half 8 kwam er een heuse supportersvereniging binnenlopen. Mijn zus en moeder waren getooid in een fel oranje jas en witte polo waarbij je niet kon missen dat er op de achterkant zeer groot GO JOOP GO stond en voor mijn meisje hadden ze ook een setje, gaaf! Met z’n allen in de bus op naar Veenendaal, de plaats waar het allemaal zou gaan gebeuren. Ik was een week geleden het parcours al gaan verkennen dus ik kende de weg. Bij de afslag Veenendaal begon de auto ineens raar te hobbelen en toen ik hem langs de kant zette, zagen we een grote bobbel op de band zitten, klapband. Geen paniek we waren ruim op tijd vertrokken dus er was nog tijd zat om een band te wisselen. Helaas was er alleen geen sleutel om de wielmoeren los te draaien. Dan maar de ANWB bellen. Ik had geen tijd om daar op te wachten dus snel de fietsschoenen uit de tas gehaald en aangetrokken en hup op de fiets het laatste stukje fietsen dan maar.

Na een kwartiertje fietsen was ik op de plaats van bestemming: hier moet het vandaag gaan gebeuren! Nadat ik mezelf gemeld had bij de inschrijfbalie kon ik met alle spullen naar de wisselzone. In de wisselzone zouden al mijn wissels plaatsvinden dus hier kon ik mijn spullen uit gaan stallen. Fiets aan het zadel ophangen, handdoekje op de grond met mijn fietsschoenen erop handoekje op de fiets om na het zwemmen snel mijn voeten te drogen, helm, bril en fietsshirt alles moet binnen handbereik liggen met eronder mijn loopspullen. Shit, ik heb het eten voor tijdens de wedstrijd niet uit de rugtas gehaald en die ligt nog in de bus. Snel nog even langs een standje met gelletjes. Gelukkig had ik de bananen en het rolletje dextro wel in mijn sporttas gestopt. Omkleden en focussen. Trisuit aan met een vest erboven en even wat fijne herrie uit de ipod in mijn oren en rondlopen over wisselzone.

Om kwart voor 10 moest ik starten met de kilometer zwemmen. Op weg naar de start kwam ik mijn supportersvereniging weer tegen, gaaf ze hebben het op tijd gehaald! De laatste succeswensen en hup naar de start nu gaat het eindelijk beginnen! Iedereen hing naast elkaar aan een steiger die gemaakt was van pontons. Om niet in de trechter met zwemmers te belanden die snel van start wilden ben ik redelijk aan het einde gaan liggen om rustig te kunnen starten. Zonder al te veel last van anderen heb ik heerlijk 2 rondes gezwommen. Alleen de scherpe bochten om de boeien heen waren lastig om borstcrawl te blijven zwemmen maar verder lukte het de hele kilometer. 1 down, 2 to go! Snel naar mijn fiets. Toen ik uit het water wilde sprinten voelde ik me een beetje licht worden in mijn hoofd, ho even rustig aan naar mijn fiets toen trok het gevoel gelukkig snel weg. Snel een handdoek over mijn hoofd en voeten schoenen aan, shirt aan, startnummer om, bril en helm op en wegwezen.

Met 3 min 16 zat ik op de fiets klaar om de 40 kilometer aan te vallen. Ik had gelijk een lekker tempo te pakken van rond de 32 km/uur. Het parcours bestond uit een bochtig begin langs start finish en dan lange stukken rechtuit met halverwege een spoorweg viaduct waardoor je een stukje naar beneden en een stukje omhoog moest, niet mijn favoriete bezigheid. Op de lange stukken waren 3 rotondes en een U-bocht. Met mijn val nog vers in het geheugen voor mij een goed parcours zonder scherpe bochten. Voor de U-bocht moest je vol in de remmen dus daar kon ook weinig misgaan, met het vertrouwen zat het dus al snel goed.

Er moest minstens 10 meter tussen mij en diegene voor me blijven zitten en als je wilde inhalen moest je dit binnen 15 seconde gedaan hebben. Je fietst dus redelijk alleen. De focus was nog steeds ijzersterk en gedisiplineerd reed ik mijn rondjes op een prima snelheid. Niet te langzaam maar ook zeker niet te snel, het lopen moest ten slotte ook nog gedaan worden. Afgezien van de echte fanatiekelingen die je met grote snelheden voorbij zoeven ben ik niet echt vaak ingehaald en heb ik er zelf best een aantal in kunnen halen. In de laatste ronde sprong er ineens uit het niets kramp in mijn linkerbovenbeen. Wat is dit nou weer voor onzin? Tenen naar beneden en zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd mijn been te strekken om de kramp weg te drukken. Gelukkig lukte dit snel en kon ik na een rustig stukje gewoon weer vol door gaan. Gelukkig maar want ik had er niet aan moeten denken om met kramp aan het lopen te beginnen. Onderweg had ik bedacht dat ik mijn fietsshirt aan zou houden tijdens het lopen zodat ik nog wat eten mee kon nemen voor tijdens het lopen.

Aangekomen aan het eind van het laatste rondje van de fiets af en rennen met de fiets aan de hand naar mijn plekje in de wisselzone. Onderweg trok ik mijn handschoenen uit en maakte ik mijn helm los. Toen moest ik stoppen met lopen van de jury. Shit, beginnersfout gemaakt! Je mag je helm pas losmaken op het moment dat je fiets weer hangt en je op je plek in de wisselzone staat. Ik moest mijn helm weer vastmaken. Door de stress van het zo snel mogelijk willen doen en door willen gaan lukte dit uiteraard niet. Toen die half vast zat mocht ik weer door. Stom zeg, ik wist dit, ik had het tenslotte gelezen in de spelregels. Hup, vergeten en doorgaan. Doordat het loopparcours deels over een schelpenachtig paadje ging, wilde ik met sokken gaan lopen zodat als er een stukje schelp in mijn schoen schoot ik wel door kon blijven lopen. Jeetje wat kost het een tijd om die sokken aan te krijgen. Schoenen aan muziekje erbij en hop naar het laatste onderdeel. Voordat ik wilde beginnen aan het hardlopen werd ik weer tegengehouden. Ik mocht niet met oordoppen in lopen. Dat wist ik niet. Doppen uit, armband met iPod af die ik daar gelukkig kon achterlaten en toen kon ik beginnen aan het laatste deel van mijn triathlon; de 10 kilometer hardlopen.

Door al het gedoe in de wisselzone was ik wel 5 minuten bezig geweest. Dat de overgang van fietsen naar lopen zwaar is, was mij al meerdere malen verteld maar dat het zó zwaar was viel toch wel heel erg tegen. Gelukkig waren het rondjes van 2,5 kilometer waardoor je van rondje tot rondje leeft en je niet echt door hebt dat het 10 kilometer is. Snelheid heeft er alleen niet ingezeten. Ik wilde wel, maar ik kon niet. De laatste ronde was helemaal killing, alles deed pijn. Nog 2 kilometer en ik pepte mezelf op door te zeggen “hup nog maar 2000 stapjes”. Waterpunt, slokje water en de rest over mijn hoofd. Nog 1 kilometer, “kom op nog 1000 stapjes!” Laatste waterpunt, weer een slokje water. Vanaf dat moment met een enorme glimlach de laatste 500 meter gelopen ik ga het halen, ik ben een ¼ iron man!

Goed stuk maar zeer tevreden en ongelofelijk trots kwam ik over de finish in een totale tijd van 2 uur 51 minuten en 40 seconde. Wat een prachtige ervaring was dit en dat smaakt zeker naar meer. Ik heb veel geleerd van mijn eerste ervaring op een triathlon. Stug door trainen en volgend jaar gaat die tijd aan flarden!

Zwemmen: 22.53

Fietsen: 1:13.26

Lopen: 1:07.06