Kwart van Breukelen 3 mei 2014

Zaterdag 3 mei hebben vijf triatleten, te weten Joop de Lange, Marcel Griffioen, Patrick Spoel, jarige job Dennis van Kesteren, Eric Tholenaars en Renata Merkus de Kwart van Breukelen volbracht. De afstanden die moesten worden afgelegd waren 1 kilometer zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen.Zaterdagochtend om kwart over zeven waren de eerste triatleten aanwezig om hun startnummer op te halen. Om acht uur startte de eerste groep, waarna elk half uur een nieuwe groep aan de beurt was.

Nadat Patrick, Dennis en Eric hun fietsen in park Fumeé hadden opgehangen, in een licht verzet hadden gezet, alle fietsspullen (schoenen, helm, handschoenen, startnummer) en hardloopschoenen startklaar waren neergezet, begaven zij zich naar het zwembad, waar zij als eerste groep zouden gaan starten.  In het zwembad was het een drukte van jewelste. In alle zes de banen waren acht triatleten ingedeeld. Er zaten twee tellers op de kant die aan de hand van een uitgeleende gekleurde badmuts de triatleten uit elkaar konden houden. Bij het laatste baantje kreeg de triatleet een tikje met een stokje op het hoofd, om aan te kondigen dat de kilometer er bijna op zat.

Toen het startschot om acht uur galmde bleven de triatleten van de LbnK een fractie hangen om geen tijd te verliezen aan het gevecht met de overige baangenoten voor een plekje. Patrick en Dennis zaten in een baan en Eric in een andere baan. In beide banen werd netjes gezwommen. Ook bij de keerpunten bleef het redelijk netjes. In het water zelf bleek het enige minpunt te zijn om een tragere zwemmer voor je te hebben, maar die nèt te snel zwom om er voorbij te kunnen. Het was daar even zoeken naar de cadans.

Na ongeveer 20 minuten kwamen de drie triatleten uit het water om rennend naar park Fumeé te gaan om daar de eerste transitie te maken naar het fietsonderdeel. Fietsschoenen aan, helm op (en vast (!) want anders geeft het strafpunten) en dan pas lopen met de fiets. De transitiezone is gemarkeerd en pas daarbuiten is het toegestaan om op de fiets te stappen. Ook hier kan het punten kosten als er al in de zone wordt gefietst.Bij iedereen ging de transitie naar behoren en vrij snel waren de triatleten uit het zicht verdwenen. Inmiddels stonden Joop en Marcel al te trappelen in de startgroep van half negen.Toen het startschot van serie twee luidde, bleek het er in de baan van Joop wel wat hectischer aan toe te gaan dan in de banen van de vorige groep. Men was iets minder beleefd en het werd duidelijk belangrijk om een eigen plek te claimen, wat Joop uiteraard ook deed.Het zwemmen ging bij allebei naar behoren en al gauw renden de triatleten naar park Fumeé waar ook zijn de transitie maakte naar onderdeel twee, het fietsen. Even werd getwijfeld of het nodig was om een extra jasje aan te doen, of dat het volstond om in de trisuit te fietsen. Het spande er om. De wind was vrij koud en hard en de temperatuurmeter gaf aan dat het slechts acht graden was.

Inmiddels stond ook Renata klaar in serie drie om aanvang te maken met haar eerste onderdeel. Zij was ingedeeld in de vrouwenstartgroep en per baan werd men ingedeeld op snelheid. In Renata haar baan spraken de triatleten, waaronder zich ook twee mannen bevonden, die of in een identiteitscrisis zaten of te laat waren met inschrijven om in de andere startgroepen mee te doen, een startvolgorde af (rechts begint met zwemmen) om elkaar niet in de weg te zwemmen. Echter toen het startschot om negen uur klonk, zag Renata links van haar een meisje al starten. Met de wijze les van wat ervaren triatleten in haar hoofd van ‘claim je plek’ liet zij dit niet gebeuren en lapte de eerder afgesproken regels ook aan haar zwembril. Na ongeveer twintig minuten vechten verliet ook zij het water om naar de transitie te rennen.

Al tijdens het rennen droogde Renata zich af om wat tijd te winnen bij het aantrekken van de getalkpoederde schoenen. Helm op en vast, startnummer omhangen met nummer op de rug, jasje aan (toch wel koud) en rennen naar de streep om daarna op de fiets te springen. Zij werd nog aangemoedigd door LbnK hardloopmaatje Willemijn, die kwam kijken naar de triatleten. Leuk gevoel!Tijdens het fietsen werd Patrick voor een uitdaging gesteld doordat hij een lekke band kreeg. In een recordtempo heeft hij zijn band vervangen, is hij weer op de fiets gesprongen en heeft zijn tempo verhoogd om zijn achterstand weg te werken.Het fietsen was zwaar omdat er een stevige noordenwind stond. Dat betekende in elk geval tegenwind voor ongeveer vijftien kilometer, misschien wel meer. Maar ‘elk voordeel heb z’n nadeel’ zou Johan Cruijf zeggen, want men moet ook weer een keer terug en dat betekent wind mee.

Omdat er in meerdere startgroepen gestart werd, kwam men elkaar onderweg tegen. Van de eerste startgroep hebben Eric en Dennis, Renata niet gezien, omdat daar teveel tijd tussen zat maar de andere triatleten hebben nog wat bemoedigende woorden over en weer kunnen roepen. Ook stonden er meerdere familieleden langs de kant die ook zorgden voor wat welkome verbale mentale steuntjes in de rug.

Tijdens het fietsen was het niet toegestaan om te stayeren. Het fietsonderdeel werd echt gezien als een tijdrit. In dat kader zou men ook strafpunten krijgen mocht men wel aanhaken bij een andere triatleet.Op elke richtingsverandering op de route stonden verkeersregelaars de weg aan te wijzen. Dit ging een stuk beter dan bij de Unicefloop waar de verkeersregelaars meer met elkaar bezig waren dan met de hardlopers. Tijdens deze wedstrijd zaten de verkeersregelaars er bovenop en werden auto’s tegengehouden als er net triatleten aan kwamen fietsen.De weg terug richting het zwembad en park Fumeé was heerlijk. Heerlijk de wind in de rug en ook de zon liet zich zien, waardoor het een aangename temperatuur was.

Inmiddels waren Dennis, Eric en Patrick aan hun laatste onderdeel begonnen, de tien kilometer hardlopen. De eerste honderd meter waren zeer bijzonder omdat na het fietsen de benen moeite hebben om in de hardloopmodus te komen. Het is daar ook zaak om rustig te beginnen en eerst de cadans te vinden, voordat men gaat versnellen. Net buiten park Fumeé stond een drinkpost, waar bij aanvang van het lopen nog wat water aangereikt werd.

Het hardlopen ging niet even soepel als normaal. Benen wilde niet helemaal doen wat zij hoorden te doen, voelde wat stijf en voeten waren gevoelloos van de koude wind die tijdens het fietsen door de fietsschoenen waaide.Gelukkig was er op de route een roze verschijning, Willemijn, die voor de nodige mentale kracht zorgde. Willemijn heeft een aantal triatleten gemotiveerd tijdens het lopen, wat een welkome afwisseling was.Toen de eerste triatleten van de LbnK binnen waren, zat Renata in haar transitie naar het lopen. Eric stond in park Fumeé en gaf haar wat bemoedigende woorden mee voor haar laatste tien kilometer. Intussen werd Dennis door de omroeper geïnterviewd over dat hij op zijn verjaardag een kwart triatlon had volbracht en hoe dat was bevallen.

Tijdens het lopen kwamen een aantal LbnK triatleten elkaar nog tegen en ook hier wisten zij elkaar te voorzien van wat extra motivatie. Ook van deze groep LbnK-ers ging het lopen niet volledig over rozen. Zo had Joop een energie dip en Renata had op de fiets juist teveel gedronken om te voorkomen dat zij een energie dip zou krijgen, wat uiteindelijk resulteerde 

in een plaspauze tussen de berenklauw. Erg vervelend met een trisuit. 

Nadat iedereen ook het loopgedeelte, hetzij met zware benen en energiedipjes, hetzij met een volle blaas en ijskoude voeten, had afgerond en de laatste triatleet over de finish was gekomen, was de stemming ronduit euforisch te noemen. Iedereen was trots, ook op elkaar en ook iedereen wilde elkaars verhalen horen en het zijne/hare vertellen. Tijdens een afsluitend etentje is dit ook gebeurd.

 Het was super om elkaars leermomenten te horen, elkaars ‘momentjes’ en ook het enthousiasme van eenieder te mogen delen. De partners, die hard langs de kant hadden staan roepen, waren ook mee en tevens is het moment nog even aangegrepen om Dennis in het zonnetje te zetten voor zijn verjaardag.Concluderend waren er voor iedereen leermomenten geconstateerd. Bij de een viel tijdswinst te halen bij het zwemmen, bij een ander in de transitiezone. Deze leermomenten kunnen allemaal in de praktijk verbetert worden bij de volgende triatlon. Voor Joop is deze reeds op 17 mei en voor de rest staat Veenendaal op het programma.

Renata Merkus