Rottermerenloop – (Halve marathon)
Geschreven door Patrick SpoelDe halve marathon en ik lijken geen vrienden …Eind vorig jaar tijdens de Linschotenloop moest het gaan gebeuren: mijn eerste halve marathon. Na heel wat trainingsuren dacht ik er wel klaar voor te zijn. Dus de dag ervoor gezond eten, op tijd naar bed en de volgende ochtend … op de website vernemen dat het afgelast is wegens sneeuwval.Ik heb vanaf toen de halve marathon maar even uit mijn hoofd gezet, maar langzaam aan begon het toch weer te kriebelen. Omdat de zomer qua temperatuur niet geschikt is (al had het deze zomer prima gekund!) viel mijn oog op de Rottemerenloop in Bleiswijk: datum 2 oktober (de kans dat het dan wegens sneeuwval afgelast zou worden achtte ik nihil).De voorbereiding ging goed. Zo goed zelfs, dat ik er een streeftijd aan ging verbinden. Onder de 1.55 leek mij een haalbare kaart. In dit gevoel werd ik gesterkt door twee weken van te voren in training 1.53 op de halve te lopen.De dag voor de halve was het weer gezond eten enz., want ik wilde uiteraard in goede conditie aan de start verschijnen en niets aan het toeval overlaten!Zondag 2 oktober, de dag van de waarheid.
Vroeg uit de veren om me goed voor te bereiden op wat komen gaat. Even rustig de tijd nemen om te eten en om aan alles te denken wat ik mee wil nemen: bananen, flesje water, schoon shirt, horloge … ja, zelfs daar heb ik dit keer aan gedacht (en hij is nog opgeladen ook)!Er wordt warm weer voorspeld, maar bij mijn vertrek om half 10 geeft de thermometer 11 graden aan en is het mistig. Heerlijk loopweertje dacht ik zo.Bij aankomst in Bleiswijk na het startnummer ophalen even rustig mijn ingecalculeerde kopje koffie drinken (dit schijnt prestatieverhogend te werken) en daarna inlopen. Tijdens het inlopen merk ik dat de mist langzaamaan plaats maakt voor de zon. Dat zit me niet helemaal lekker, want het begint hierdoor behoorlijk warm te worden.Om 11 uur is het dan zover, de start. De eerste 5 kilometer houd ik mijn voorgenomen rustige tempo aan en begin al aardig bij te zweten. Bij de drankpost maar even wandelen, water over het hoofd en een heel bekertje leegdrinken. Een paar kilometer verder begin ik moeite te krijgen het tempo vast te houden. Er staat geen zuchtje wind en het wordt warmer en warmer. En waar is de schaduw? Na 10 kilometer lijkt mijn hoofd wel een gloeilamp en begin ik mijn benen al flink te voelen. En ik ben nog niet eens op de helft! Hoe kan dit! Uitstappen? Nee, daar wil ik niet aan (al kwam het toen wel al in mij op). Dan maar wat rustiger gaan lopen en hopen op een opleving. Al snel is deze hoop vervlogen en besef ik: de
overige ca. 8 kilometer wordt overleven. Water heb ik nodig … veel water, afkoelen wil ik! Nog steeds geen zuchtje wind en wanneer komt er nu eens een stukje schaduw! Bij kilometer 15 moet ik een bruggetje op en voel ik mij genoodzaakt deze wandelend op te gaan. Als dit maar het enige stukje blijft, ik ben tenslotte aan het hardlopen. Was dat maar waar! De pijnlijke waarheid is dat ik vanaf dat moment elke 1 a 2 kilometer een stuk moest gaan wandelen. En het tempo van het hardlopen tussen de wandelingen was geen hardlopen, maar meer snelwandelen. Het zag er waarschijnlijk ook net zo belachelijk uit (wat ben ik blij dat er geen supporters mee waren gekomen!).Mijn eindtijd kwam uit op, ik durf het bijna niet te zeggen, 2.06.Uiteraard stelde mij dit zwaar teleur, maar ik blijf toch positief. Er is immers genoeg ruimte voor verbetering!Als iemand weet waar een halve marathon indoor gelopen wordt dan hoor ik het graag.Patrickps. de foto’s zijn gelukkig in de eerste paar kilometers genomen.