Clinic baanwielrennen

Geschreven door : RuudVoor de meesten van ons zou het de eerste keer worden, afgezien van een enkeling weet niemand echt waar ie aan begint. Spannend dus en eenmaal binnen op de baan boezemt die schuine bocht toch best wel respect in. Voor de nerds onder ons; de hoek van de wielerbaan komt overeen met HET antwoord uit het Transgalactisch Liftershandboek. Maar dat terzijde. We hebben twee uur de tijd om die baan te bedwingen, iedereen heeft er zin en is druk bezig zijn eigen pedalen op de baanfietsen te zetten. Die zijn best bijzonder, die fietsen; geen versnellingen (dus wat doe je met je handen?) en geen remmen (dus hoe ontwijk je de overige fietsers?). De instructeur is echter in het geheel niet onder de indruk of gespannen en legt op een heel rustige manier uit wat de bedoeling is en hoe vaak er nou eigenlijk ongelukken gebeuren. Bijna nooit. Volgens hem. En mocht het zo zijn, de baan is van hout, je hebt dus hooguit wat brandwonden. Trouwens, de wielerbaan in Amsterdam is kortgeleden afgebrand, vandaar dat we in Alkmaar terecht zijn gekomen.
Eerst maar een paar proefrondjes, op de Cote d’Azur; zo heet de blauwe vlakke ronde onderaan de baan. Dat gaat prima en we raken snel gewend aan de minimalistische fietsen. Dan een paar rondjes boven de zwarte lijn, dan moet je al een stukkie harder fietsen om op het schuine vlak te blijven. Vervolgens boven de rode lijn, ongeveer een meter van de grond. Dan begin je te snappen dat al die toeters en bellen op die fiets helemaal nergens voor nodig zijn, ze gaan heerlijk soepel de baan rond. Dat lijkt saai, rondjes fietsen, maar de snelheid die nodig is om boven te blijven in combinatie met de beperkte lengte van de baan (250 meter) geeft een bijzonder effect. De groep, we zijn met bijna 20 man, stuitert als een groep jonge honden over de baan. Leuk om te zien, al die geconcentreerde koppies. Dan laat de instructeur ons een oefening doen; in laag tempo een slalom op het enigszins vlakke stuk van de baan. Dat is nog altijd een helling van ruim 20% en zonder remmen is dat flink lastig. De snelheid kun je wel enigszins bepalen door tegendruk te geven op de pedalen waarbij alle kracht op je bovenbenen komt te staan. Dat voel je wel en nadat de instructeur de pionnetjes wat verder uit elkaar legt, lukt het ook niet iedereen meer. Vervolgens gaan we in groepjes van vier in peleton fietsen en de kop over geven, net als vogels doen. Als je naar de uitleg luistert, klinkt het simpel. Maar ik kwam net van het toilet en had de helft gemist. Even slikken. En opstappen, mee fietsen en verdomd, het valt inderdaad reuze mee. Ik zat zowaar boven de blauwe lijn, het laatste en hoogste vlak op de baan. Na een paar rondjes wordt het tijd voor het sluitstuk; de sprint met vliegende start. Dat betekent dat je een ronde neemt om vaart te maken en boven in de bocht te klimmen om vervolgens met een rotvaart één ronde te sprinten. De gehele groep zit met de tijd onder de 20 seconden, de snelste is Ronald met net 17 seconden. Supertijden. Zeker Patrick, die als niet-fietser tweede wordt met 17,50 verdient een pluim.
Pas bij het omkleden merk ik trouwens hoe spannend ik het vond; ik heb flinke kramp in mn handen door het vastklampen aan mijn stuur!Dus een hartstikke leuke middag in Alkmaar, al was Co er niet bij dit keer.

Clinic baanwielrennen 2013

Uitslag:

Ronald  – 17,03
Patrick  – 17,50
Richard – 17,66
Gerrit – 17,72
Niek – 18,00
Rob – 18,13
Jaap – 18,19
Herman – 18,40
Jeroen – 18,88
Kees – 18,97
Rene B. – 19,00
Maurik – 19,07
Ingrid – 19,12
Wout – 19,25
Ton – 19,34
Rene – 19,72
Ruud – 19,94