Zevenheuvelenloop

Geschreven door Cor

Rome, stad der 7 heuvelen; sneeuwwitje en de 7 dwergen; de wolf en de 7 geitjes; 7 kikkertjes in een boerensloot; de 7 schoonheden en de 7 mijlslaarzen hebben niets te maken met de 7 heuvelenloop. De 7 heuvelenloop heeft niets te maken met hardlopen in Nijmegen. Het ligt veel dichter bij “carnaval in Rio”.

Op zondagmorgen 20 november om 10.00 in Breukelen in de trein gestapt met een aantal LbnK-aanhangers. Zij gingen sportief doen in Nijmegen. De supportersschare bestond uit Gert H., Maarten K., Frank M. en ondergetekende.

Over die laatste groep wil ik het eigenlijk eerst hebben. Zij moeten van 10.00 tot 16.00 uur kijken naar 32000 hardlopende mensen. Zij doden de tijd met het eten van erwtensoep, het drinken van bier en het toejuichen van het icoon Haile Gebrselassie. Daar tussendoor houden zij de tussenstanden bij van de 10 LbnK-lopers. Deze tijden komen binnen op je I-pod zou Johan Cruijff zeggen. Na 10 meldingen is zowel je batterij als je prepaid card van AH leeg. Om later op de dag aan de “Kockengense buspassagiers” toch iets te overleggen, worden de tijden, die niet meer op het mobieltje doorkomen op basis van fantasie en goklust ingevuld. Op grond van deze nauwkeurige invuloefening kunnen wij stellen, dat Maurik de snelste man was en Marianne de snelste vrouw. Om ons, als toeschouwers enige genoegdoening te verschaffen, hecht ik eraan om te vermelden dat Rene van Raalte na sluitingstijd is binnengekomen. Op hem hebben we dan ook niet gewacht om naar het werkelijke doel van deze dag te gaan.

Nijmegen is bekend om zijn Radboudziekenhuis, zijn Universiteit, zijn vierdaagse en zijn zeven heuvelen. De binnenstad is derhalve een grote kroeg. Ik moet zeggen, dat wij ons daar zeer snel thuis voelden. Wij dansten vrij snel de Bostella, zongen de meedeiners van Gert Heil, Frans Bauer en Marieke van Nimwegen. Ondertussen laafden wij onze dorst met Cola en Sprite. Op kruipafstand was er een Febo en een Mac Donalds. Daar hebben wij om een uur of negen een driegangen maaltijd gegeten, die onze smaakpapillen zo kietelden, dat wij nooit meer bij Kaatje aan de Sluis of bij onze vriend Johnnie Boer “3 Michelin sterren” gaan eten.

Moe, voldaan, en terugkijkend op en hele “sportieve” dag zijn wij weer met de trein huiswaarts gekeerd. De laatste bus naar Kockengen rijdt dan niet meer.

Volgend jaar ga ik zeker weer als toeschouwer naar Carnaval in Rio.